Czym zajmuje się Psychologia Sądowa?
Psychologia Sądowa to dziedzina psychologii, która znajduje swoje zastosowanie wszędzie tam, gdzie konieczne jest użycie wiedzy i umiejętności psychologicznych w rozwiązywaniu problemów na pograniczu natury ludzkiej, prawa i moralności.
W ostatnich latach wprowadzono nową formułę „psychologia i prawo” aby podkreślić wzajemne związki prawa i psychologii (zarówno w zakresie teorii jak i praktyki), jak i uwypuklić przedmiot zainteresowania obu nauk jakim jest ludzkie zachowanie, a w szczególności: zrozumienie go, możliwość predykcji, określenie motywacji.
Ze względu na etap postępowania, w którym psycholog może brać aktywny udział, wyróżniamy m.in.:
- Psychologię śledczą – zajmującą się psychologicznymi zasadami prowadzenia śledztwa, w tym: ustalania strategii, zbierania osobowych materiałów dowodowych – zeznań świadków (jest to jedna z najsilniej rozwijających się dziedzin) i analizy otrzymanych danych.
- Psychologię podejmowania decyzji – zajmującą się procesem podejmowania decyzji w sądzie.
- Psychologię penitencjarną – skupiającą się na sposobach funkcjonowania, problematyce i resocjalizacji jednostek przebywających w środowiskach więziennych.
Psychologia Sądowa jest dziedziną prężnie się rozwijającą, a coraz większy udział psychologów w działaniach wymiaru sprawiedliwości sprawia, że stawiane są przed nimi coraz to nowe wyzwania, wykraczające poza obszar działań tradycyjnych. Wyzwań, przy których niejednokrotnie wymagana jest współpraca z innymi specjalistami nauk sądowych tj. kryminologia, kryminalistyka, psychiatria czy medycyna sądowa. Jako dziedzina psychologii posiada swoją metodologię i procedury badawcze. Są one dostosowane zarówno do charakteru problemu prawnego (określenie motywu, zeznania świadków itp.) jak i jednostki, której dotyczą (nieletni, małoletni, osoba dorosła). Co więcej, zróżnicowany i rozległy charakter spraw jakimi zajmuje się psychologia sądowa sprawia, że korzysta ona z dorobku większości dziedzin psychologii tj. np. psychologia rozwojowa czy psychologia kliniczna.
0 Komentarzy